Το μαιμουδάκι μου μεγαλώνει...
Το ξέρω πως είναι μωρό ακόμη, όμως στην ουσία, έχει αρχίσει να γίνεται παιδάκι... Η "μωρουδίλα" έχει ξεθωριάσει....
Εξερευνά πλέον το κόσμο του εντατικά, με πάθος και αφοσίωση. Έχει πλέον άποψη και την δείχνει. Αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Παίζει συνειδητά. Καταλαβαίνει πότε αστειεύεσαι, πότε θυμώνεις. Έχω την αίσθηση πως σιγά σιγά συνδέει το μαμά και μπαμπά με τα πρόσωπα μας. Κάνει ντροπές και τσαχπινιές.
Μεταμορφώνεται....
Μεγαλώνει...
Διαμορφώνεται...
Δεν λέω. Μου λείπουν οι πρώτοι μήνες. Δεν τους χόρτασα νιώθω. Μα πολύ φοβάμαι πως έτσι θα νιώθω για κάθε στάδιο της ζωής του..... Δεν τον προλαβαίνω και το ξέρω. Μόλις αρχίζω να τον μαθαίνω αυτός έχει ήδη αλλάξει. Και είμαι και προνομιούχα μαμά. Μαμά που δεν έχει αναγκαστεί να τον αποχωριστεί λεπτό.
Μεγάλωσε αγόρι μου όμορφο.... Αυτή είναι η φυσική ροή της ζωής. Εξερεύνησε τα πάντα. Μύρισε τα, άγγιξε τα, ζήσε το κάθε λεπτό με πάθος. Πάντα.
Και κάπου λίγο πιο πίσω, διακριτικά, θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς. Να σε καμαρώνουν και να "φυλάνε τα νώτα" σου. Και μέσα από αυτή την εξερεύνηση να θυμούνται και αυτοί το πραγματικό νόημα της ζωής.
Το ξέρω πως είναι μωρό ακόμη, όμως στην ουσία, έχει αρχίσει να γίνεται παιδάκι... Η "μωρουδίλα" έχει ξεθωριάσει....
Εξερευνά πλέον το κόσμο του εντατικά, με πάθος και αφοσίωση. Έχει πλέον άποψη και την δείχνει. Αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Παίζει συνειδητά. Καταλαβαίνει πότε αστειεύεσαι, πότε θυμώνεις. Έχω την αίσθηση πως σιγά σιγά συνδέει το μαμά και μπαμπά με τα πρόσωπα μας. Κάνει ντροπές και τσαχπινιές.
Μεταμορφώνεται....
Μεγαλώνει...
Διαμορφώνεται...
Δεν λέω. Μου λείπουν οι πρώτοι μήνες. Δεν τους χόρτασα νιώθω. Μα πολύ φοβάμαι πως έτσι θα νιώθω για κάθε στάδιο της ζωής του..... Δεν τον προλαβαίνω και το ξέρω. Μόλις αρχίζω να τον μαθαίνω αυτός έχει ήδη αλλάξει. Και είμαι και προνομιούχα μαμά. Μαμά που δεν έχει αναγκαστεί να τον αποχωριστεί λεπτό.
Μεγάλωσε αγόρι μου όμορφο.... Αυτή είναι η φυσική ροή της ζωής. Εξερεύνησε τα πάντα. Μύρισε τα, άγγιξε τα, ζήσε το κάθε λεπτό με πάθος. Πάντα.
Και κάπου λίγο πιο πίσω, διακριτικά, θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς. Να σε καμαρώνουν και να "φυλάνε τα νώτα" σου. Και μέσα από αυτή την εξερεύνηση να θυμούνται και αυτοί το πραγματικό νόημα της ζωής.